Bij initiatieven die plaatsen volgens het inkomen aanbieden zijn onderlinge verschillen in subsidiëring immens (minder dan de helft) terwijl ze sinds 1/4/2014 wèl aan dezelfde (kwaliteits)voorwaarden moeten voldoen. Een groeipad naar 2020 zou deze verschillen wegwerken. Vandaag is er nog maar een halve stap van de 7 voorziene fases in dit groeipad afgelegd...
organisatoren, kinderbegeleiders, (groot)ouders, behartigers en sympathisanten van de kinderopvang
De organisatoren van inkomensgerelateerde kinderopvang hebben sinds het decreet van 1/4/2014 hun engagement opgenomen en geïnvesteerd in de nieuwe subsidievoorwaarden om betaalbare en kwalitatieve opvangplaatsen aan te bieden. De hiertoe voorziene subsidie, de zgn. trap2, bestaat nog steeds uit een a- en een b-gedeelte : de subsidiebedragen van T2b bedragen minder dan de helft dan die van T2a. Sinds een halve stap in 2015 bleven de verdere 7 stappen in de fasering van het groeipad uit en blijft de discriminatie bestaan : minder middelen voor dezelfde voorwaarden, wat ook ongelijke verloning voor hetzelfde werk betekent voor vele kinderbegeleiders in de sector. De financiële druk wordt voor vele organisatoren onhoudbaar!
We vragen aan de Vlaamse regering op haar beurt haar belofte na te komen en aandacht en prioriteit te schenken aan de kinderopvang. We vragen m.n. om voor de trap2-organisatoren -na twee jaar stilstand, door de gangbare besparingen zelfs nog enige achteruitgang- in 2018 een gevoelige stap vooruit te boeken in dit duidelijk vooropgezette groeipad. Voor gelijke middelen voor dezelfde voorwaarden. Voor gelijk loon voor hetzelfde werk. Voor tevreden werknemers en dus een beter welbevinden voor de kindjes. Voor de kwaliteit die desondanks reeds gegarandeerd wordt en om de zopas alweer nieuw opgelegde kwaliteitseisen verder te realiseren. "Belofte maakt schuld" is twéérichtingsverkeer...